DE UITVINDING VAN DE SLAVINK

De heer Boerwinkel over de geboorte van de slavink

Op een dinsdag na Pasen 1952, toen het gezin juist aan de warme maaltijd zat, ging de telefoon. Ton Spoelder aan de lijn. Het was zijn eerste Paasverkoop in Laren geweest. Het was een ongekend succes. Alles was buiten verwachting gegaan. Ongelofelijk druk, veel nieuwe klanten en toch alles op rolletjes gegaan. Om op dit succes voor te boorduren had hij het idee om een geheel nieuw product te introduceren om zo nog meer nieuwe klanten te trekken. Hij vroeg of ik soms nog iets voor hem had.

Een uur eerder….

Van de Paasmaaltijd had ik nogal wat ontbijtspek overgehouden en een stapel verse leesafsnijdingen van het zelf uitsnijden van varkensschnitzels. Aanvankelijk niet wetend wat hiermee te doen begon ik met het mes de vleesafsnijdingen te verkleinen tot een grof soort varkensgehakt. Dit bereidde ik met een ei, een scheut koffiemelk, beschuiten, kruiden en zout tot een smakelijk soort varkensgehakt. Ik had dit natuurlijk ook als gehakt kunnen braden, maar dan lag daar nog altijd dat ontbijtspek. De geboorte van het idee kwam toen spontaan op. Twee plakken ontbijtspek kruislings over elkaar. Op de kruising een langwerpig balletje varkensgehakt. Het spek eromheen slaan en het geheel oprollen en toen ontstond er iets dat qua vorm leek op een kroket. Deze rolletjes werden 15 minuten voorzichtig op kalm vuur gebraden. Zo kwam er een splinternieuw (nog naamloos) vleesgerecht op tafel. De verraste gezinsleden vroegen: “Wat is dat?” Weet ik niet. Eet maar, zei ik.

En toen ging de telefoon..

Op de vraag van Ton Spoelder vertelde ik hem heet van de naald de ervaring van die vleesrolletjes en dat ze er zo van smulden. “Hoe heet dat” vroeg Ton Spoelder. Nog niet aan gedacht, zei ik. De geboorte is nog te vers. Wat heb je er bij gegeten? Sla, zei ik. Dat smaakt er heerlijk bij. Ton Spoelder heeft het nieuwe artikel vaktechnisch verder uitgewerkt en op de toonbank als nieuw artikel geïntroduceerd. Aan het einde van die eerste week had hij er zonder enige reclame 300 stuks van verkocht. “Wat voor naam heb je het gegeven?” Nuchter antwoordde hij: “Ik heb hem Slavink genoemd, omdat hij qua vorm lijkt op een blinde vink en lekker is bij sla. Zo eenvoudig was dat.” Na de succesvolle geboorte van de Slavink werd deze bij honderden slagers bekendgemaakt. Er werden overal in het land bijeenkomsten van slagers gehouden, waarin de juiste vaktechnische bereiding van slavinken werd gedemonstreerd en beoefend. Het Larense succes van de Slavink werd een landelijk succes.